De aanbestedingswet 2012 verplicht overheden om de selectie van bedrijven te doen op basis van objectieve gronden en om desgevraagd de motivatie van de selectie te kunnen verstrekken. Veel aanbestedende diensten kiezen voor groslijsten- en prestatiemeten voor het objectief en transparant selecteren van bedrijven. Toch is het niet altijd duidelijk hoe een goede groslijstsystematiek in elkaar zit en welke mogelijkheden er zijn om tot een objectieve selectie te komen.
Daarom introduceren wij onze nieuwste training groslijsten en prestatiemeten gegeven door Leen Valk. Voor een korte introductie over groslijstsystematiek hebben wij onze trainer Leen 3 basisvragen gesteld over groslijsten. De antwoorden vind je terug in de vorm van een driedelige blogserie over groslijstsystematiek.
In deel 1 van deze driedelige blogserie gaan we van start met groslijsten. Wat is een groslijst? En wanneer gebruik je een groslijst?
Wat is een groslijst?
Een groslijst is een lijst met bedrijven die geschikt zijn voor bepaald type onderhandse opdrachten. Aanbestedende diensten zoals gemeenten, waterschappen, provincies, nutsbedrijven, scholen en ziekenhuizen gebruiken groslijsten voor de selectie van bedrijven voor onderhandse opdrachten.
Met een groslijst kunnen overheden invulling geven aan het aanbestedingsbeleid waarin vaak het aan bod laten komen van het lokale mkb, kwaliteit en duurzaamheid centraal staan. Daarnaast kunnen overheden met een groslijstsystematiek voldoen aan de motiveringsplicht uit de Aanbestedingswet.
De alternatieven voor een groslijsten zijn een DAS (Dynamische Aankoop Systeem), een raamovereenkomst (eventueel met meerdere ondernemers) en een marktverkenning met project specifieke selectie.
Wanneer gebruik je een groslijst?
Wanneer de opdracht niet aanbesteding plichtig is, is een DAS niet aan te raden, in deze procedure kun je geen prestaties uit het verleden (Past Performance) meenemen in de selectie en in principe mogen alle geschikte gegadigden bij een uitvraag via een DAS een aanbieding doen, dat leidt tot veel te hoge transactiekosten en is meestal ondoelmatig. Een raamovereenkomst is een goede keuze voor standaard werkzaamheden die hoogfrequent voorkomen, zeker wanneer deze min of meer op afroep uitgevoerd moeten worden.
Een groslijst is de beste optie voor werkzaamheden die met regelmaat voorkomen en niet of minder standaard van karakter zijn, vaak zijn dit projecten. Een marktverkenning met project specifieke selectie pas je als aanbesteder toe voor onderhandse opdrachten die incidenteel (minder dan een keer per jaar) voorkomen of specialistisch van karakter zijn.
In dit eerste deel van de blogserie, las je dat overheden met een groslijstsystematiek voldoen aan de motiveringsplicht uit de aanbestedingswet. Wil jij weten wat dit precies inhoudt? In deel 2 leggen we dat aan je uit.
